به گزارش قدس آنلاین، استفان بِرِیتوِیزِر می گوید ممکن است سرقت از موزه ها با ورود از پنجره های سقفی، بمب‌های دودزا و تیراندازی‌ سینمایی باشند، اما اینها تاکتیک‌های وحشتناکی برای سرقت آثار هنری هستند؛ مگر اینکه بخواهید به زندان بروید. تنها دستاوردی که خشونت و تخریب در یک موزه برای شما دارد این است که شانس موفقیتتان را به حداقل می رساند. به گفته استفان بریتویزر، سرقت آثار هنری زمانی به بهترین شکل انجام می شود که هیچ کس نداند که در حال وقوع است.

بریتویزر فرانسوی ۵۲ ساله، یکی از بزرگترین سارقان آثار هنری در تمام دوران است. او بیش از ۳۰۰ اثر را از موزه ها و کلیساهای جامع در سراسر اروپا به سرقت برده که ارزش تخمینی آن ها دو میلیارد دلار است. مایکل فینکل برای نوشتن کتابی درباره او ده‌ها ساعت مصاحبه با بریتویزر انجام داد، که در طی آن او با جزئیات زیادی ذهن مجرمانه خود را فاش کرده است. او معتقد است که هرگز نیازی نیست که به زور وارد یک موزه شوید، یا از پنجره ای به درون آن بخزید، یا از طریق نورگیر سقفی با راپل به پایین بیایید. حتی نباید وقتی موزه تعطیل است وارد آن شد. در حالت ایده‌آل، هنگام ناهار، زمانی که ازدحام جمعیت کم‌تر است و کارکنان امنیتی برای خوردن غذا می‌چرخند، وارد شوید. در مورد پارک کردن خودرو نیز استرس نداشته باشید و هر جایی نزدیک موزه باشد خوب است. البته نباید به تنهایی این کار را انجام دهید. شما به یک همدست قابل اعتماد به عنوان مراقب نیاز دارید. شریک جرم بریتویزر، نامزد او کاترین کلاینکلاس بود. برای ترکیب شدن در میان توریست ها این دو همیشه لباس هایی را به تن می کردند که توریست ها عادت دارند در سفرهای خارجی بپوشند. بریتویزر تاکید می کند که هر چه هوا خنک تر باشد برای دزدی بهتر است. به این ترتیب، شما می توانید یک کت بپوشید و فقط باید مطمئن شوید که کت دزدی شما حداقل یک سایز بزرگتر از سایز اصلی شما باشد و شلوارتان نیز کمی در قسمت کمر گشاد باشد. تنها ابزار لازم نیز یک چاقوی سوئیسی است. آن را در جیب کت خود قرار دهید. بهترین راه برای دسترسی به موزه از طریق ورودی اصلی آن است و برای خود و شریکتان به صورت نقدی بلیط بخرید و وارد شوید.

پس از ورود، به جریان حرکت بازدیدکنندگان توجه و دوربین های نظارتی را بررسی کنید. باید دقت کنید که نگهبان ها معمولا نشسته اند یا گشت زنی می کنند؟ فضای کناری موزه را انتخاب کنید که خارج از جریان اصلی گردشگران است که ترجیحاً یک گالری با یک ورودی و بدون دوربین امنیتی یا نگهبان دائمی است. یافتن چنین مکانی در بسیاری از موزه ها، به ویژه موزه های کوچکتر، کار سختی نیست. در مورد اثر هنری که باید هدف قرار گیرد، باید شیء کوچکی را انتخاب کنید. برای انتخاب یک مجسمه باید اندازه یک آجر باشد و برای یک نقاشی، بزرگتر از یک جعبه پیتزا نباشد. مهمتر از آن، کار باید از نظر زیبایی شناسی برای شما جذاب باشد. بریتویزر می گوید که قبول کردن این همه خطر برای شیئی که دوست ندارید، نشانه حماقت است.

همدست خود را در ورودی اتاق قرار دهید و توافق کنید که چه نشانه ای از سمت او به معنای هشدار است. برای بریتویزر و همدستش «سرفه کردن» نشانه آن ها بود. اگر بازدیدکنندگان در اتاق هستند، منتظر خروج آنها باشید. سپس به سرعت به سمت مورد هدف خود حرکت کنید. اگر قطعه در یک ویترین باشد، احتمالاً پانل دسترسی با قفل بسته شده است، اما فرقی نمی کند چون قرار نیست قفل آن را باز کنید چون این کار  سخت و زمان بر است. در عوض، قفل را رها کنید و از چیزی استفاده کنید که بریتویزر آن را «برش سیلیکونی» می نامد.

ویترین های موزه از شیشه سکوریت یا اکریلیک شفاف مانند پلکسی گلاس یا لوسیت ساخته شده اند که معمولاً در لبه ها با چسب سیلیکونی به هم چسبیده اند. یک برش خوب در این ناحیه مُهر و موم آن را آزاد می کند و یک برش دیگر در گوشه آن با تیزترین تیغه چاقوی سوئیسی، که شامل برش های خط موی عمودی و افقی می شود باعث شل شدن پنل ها می شوند. اگر همدست شما سرفه کرد، بریدن را متوقف کنید و پنل ها را به هم دوباره فشار دهید تا به موقعیت اصلی خود بازگردند. فرقی نمی کند که یک نگهبان وارد شود یا یک گردشگر، کار خود را رها کنید و با تعمق به آثار مختلف اتاق نگاه کنید. اجازه دهید آنجا دوباره خالی شود و سپس به ماموریت خود بازگردید. گاهی اوقات دو یا سه مورد از این قبیل اختلالات به وجود می آید. مدت زمان بودن خود در یک اتاق را تنظیم کرده و زمان زیادی که مشکوک باشد را در یک اتاق سپری نکنید. حداکثر ۱۵ دقیقه یا کمی بیشتر در جایی بمانید. اگر شلوغ زیادی به وجود آمد، تلاش خود را رها کنید. به اتاق دیگری بروید، یا روزی دیگری را انتخاب کرده و یا موزه دیگری را امتحان کنید.

زیبایی یک برش سیلیکونی تکمیل شده این است که به پانل ها اجازه می دهد تا به اندازه ای باز شوند که یک دست از آن عبور کند. قطعه مورد نظر خود را بگیرید و آن را از شکاف بیرون بیاورید. حالا کت تان را کنار بکشید و شی را به خوبی در کمر شلوارتان در قسمت کوچک پشتتان قرار دهید. کت خود را دوباره تنظیم کنید تا اثر هنری پوشانده شود. درست است که یک توده کوچک به وجود خواهد آمد، اما بریتویزر قول می دهد که هیچ کس متوجه آن نخواهد شد.

اگر دنبال تابلوی نقاشی هستید، آسان ترین کار، برداشتن کار از روی دیوار است. اغلب تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را بلند کنید. چالش اصلی شما چارچوب یا فریم آن خواهد بود. حتی در نقاشی های کوچک، بیشتر قاب ها آنقدر حجیم هستند که هرچقدر هم کت شما جادار باشد نمی توانید آن را زیر کت خود پنهان کنید. راه حل بریتویزر در این مورد این است که نقاشی را برگردانید و آن را رو به پایین روی ویترین یا زمین قرار دهید. از چاقوی سوئیسی خود برای برش گیره ها یا میخ های پشت آن استفاده کرده تا اینکه قاب آن جدا شود. اگر فرصتی برای چنین کاری نداشتید، کار را دوباره روی دیوار بگذارید و دست خالی آنجا را ترک کنید. بریتویزر عادت داشت وقتی نقاشی را از قاب جدا می کرد دوباره قاب آن را در قسمتی از موزه مثلا پشت پرده پنجره یا زیر یک تکه مبلمان قرار دهد تا نشانه ویژه ای از کار خود را به مسئولان نشان دهد.

برای تسلط پیدا کردن در برش قاب، بریتویزر با شاگردی کردن در یک فروشگاه بزرگ قاب تابلوهای نقاشی تمرین کرده و در آن متخصص شده بود. او همچنین برای درک میزان توجه نگهبانان موزه، یک تابستان به عنوان نگهبان در یکی از موزه ها کار کرده بود. او می گوید که هر دزد خوب باید در حوزه کاری خود متخصص شود.

البته بریتویزر هشدار می دهد تابلوی نقاشی که از قاب خود جدا شده، به اندازه یک نوزاد تازه متولد شده آسیب پذیر است و باید با احتیاط زیاد، نقاشی را در پشت خود و بین پیراهن و کت قرار دهید. اکنون باید با همدست خود موزه را ترک کنید. مهم نیست که اقدامات شما چقدر مخفیانه انجام شده، احتمالاً مسئولان امنیتی به سرعت متوجه سرقت شده و باعث واکنش اضطراری آن ها و فراخوان پلیس خواهد شد. موزه می‌تواند بسته شود و همه بازدیدکنندگان تحت جستجو قرار بگیرند. بریتویزر می گوید باید به سمت خروجی اصلی موزه بروید، اما هرگز در داخل موزه یا بیرون آن ندوید، به خصوص اگر صدای آژیر پلیس را می شنوید. باید به سمت ماشین خود بروید و آثار دزدیده شده را به آرامی در صندوق عقب قرار دهید و سپس شروع به رانندگی کنید. نباید با سرعت رانندگی کنید چون آخرین چیزی که اکنون نیاز دارید این است که توسط پلیس به این دلیل متوقف شوید. هنگامی که به خانه می رسید، کار دزدیده شده را در مکانی قرار دهید که کسی نتواند آن را به طور تصادفی ببیند. بریتویزر و کلاینکلاس اشیای دزدیده شده خود را در اتاق خواب مشترکشان که همیشه قفل بود، پنهان می کردند.

بریتویزر می گوید می توانید کار دزدیده شده خود را هر چقدر که می خواهید تماشا کرده و آن را تحسین کنید، اما کاری که مطلقاً نباید انجام دهید، فروش آن است. تلاش برای فروش یک قطعه دزدیده شده در ازای پول دلیلی است که بیشتر سارقان آثار هنری دستگیر می شوند. کارآگاهان پلیس که در سرقت آثار هنری تخصص دارند، برای کشف این معاملات آموزش دیده اند. بریتویزر می گوید اگر به پول نقد نیاز دارید، کار پیدا کنید و می توان با خطر بسیار کمتری نسبت به جرم سرقت آثار هنری پول به دست آورد. او می گوید هر چقدر می خواهید می توانید آثار هنری سرقت کنید. از سال ۱۹۹۵، برتویزر و کلاینکلاس به مدت هفت سال به طور متوسط هر دو هفته یک سرقت انجام دادند. اما برای انجام این کار بهتر است خود را از شر هر گونه وجدان اجتماعی یا اخلاقی که احتمالاً سراغتان خواهد آمد خلاص کنید. یا می توانید مانند بریتویزر دلیلی برای توجیه اعمال خود بیابید. بریتویزر به جای لقب دادن خود به عنوان یک دزد هنر، خود را یک رهایی بخش آثار هنری می دانست که شاهکارهای هنری را از محدودیت های ناراحت کننده و پردردسر رها می کرد. به این ترتیب، دزدی از یک موزه که یکی از معجزات جامعه مدرن است و ارائه دسترسی عمومی به آثار گرانبها از میراث جمعی اصلاً شما را آزار نخواهد داد. همچنین، نباید دوست یا اقوام زیادی داشته باشید یا به تعمیرکار نیاز پیدا کنید، چون هرگز نمی توانید کسی را به خانه خود دعوت کنید.

در نهایت، چه کار خود را دزدی بنامید و و چه پنهان کردن هنر از دید عموم، نباید هیچ اشتباهی بکنید. اما از آنجایی که انسان هستید، اشتباه نکردن تقریباً غیرممکن است و در این صورت، باید خود را برای گذراندن زمانی در زندان آماده کد. بریتویزر سال ها در زندان بوده و پدیرفته بوده است که ممکن است به شکل مادام العمر سابقه کیفری داشته باشد.

اگر نمی توانید با این چیزها کنار بیایید می‌توانید اثار هنری را در موزه رها کنید و هر زمان که دوست داشتید از آن ها دیدن کنید!

منبع: تایم

مترجم: امیرمحمد سلطانپور